galizia ecosocialista

Xoán Hermida Partidos da esquerda Europea como PCP, IU ou BNG teñen votado contra a intervención militar en Libia. Outros partidos de esquerda, algún mesmo de grande tradición pacifista, como ICV, ERC, Nafarroa Bai, Bloco de Esquerdas ou Die Linke teñen votado a favor. Isto indicaría, que máis aló da socialdemocracia oficial, a esquerda movese aínda entre o novo que tarda en nacer e o vello que se resiste a morrer. A cuestión está en saber diferenciar o importante do central. É o central e que por primeira vez desde 1848 hai un movemento de liberdade con globalidade nunha rexión e a esquerda non debería caer na trampa, unha vez máis, en defender ao 'noso antiimperialista’ de ocasión. Ese modelo bipolar, herdado da guerra fría, ten desarmado politicamente a unha esquerda que en lugar de crear un proxecto alternativo ten pasado o tempo elixindo entre o malo e o peor, máis preocupado en exercer de espectador ‘hooligan’ que en actor ‘transformador’. Eu non comparto, seguramente ninguén...

En memoria de Miguelito e Loli, Os rostros amables da xeración mimosa Xoán Hermida O pasado venres 18 de marzo celebrouse un acto de recordo a Miguel Munín ‘Miguelito’ na Facultade de Económicas e Empresariais que tivo a ‘maxia’ de facernos retroceder as asembleas estudantís dos anos oitenta. No acto interveu o que fora o primeiro reitor nacionalista, Ramón Villares , que recordou que a loita estudantil contra a carestía da vivenda dos oitenta fora moi superior en intensidade das revoltas do 68 na Universidade de Santiago de Compostela e que os CAF supuxeran o verdadeiro cambio xeracional da esquerda desde a guerra. Tiven ocasión hai un ano, con motivo dunha xuntanza onde nos viramos varios compañeiros daquela época, de escribir un artigo titulado ‘Xeración Mimosa’ que transitaba como sigue: “Hai algún tempo alguén falou da xeración CAF para lembrar a toda aquela xente que na década dos oitenta tivemos a ocasión e participar naquel proxecto tan interesante como contraditorio que se ch...

‘a diferenza entre un revolucionario e un esquerdista na intervención política e a mesma existente entre o coito e a masturbación’ Rodney Arismendi . historico comunista Uruguaio Xoán Hermida O primeiro ‘progresista de salón’ documentado na historia contemporánea foi un tal Friedrich Engels , ese bastago da burguesía industrial que despilfarraba os beneficios das empresas familiares para financiar de xeito altruísta a un tal Karl Marx ; outro ‘progresista de salón’ ou ben poderiamos dicir ‘progresista de biblioteca’ - que aínda é peor! -, que se adicaba a estudar e a ler para desenvolver o análise científico máis completo que temos do sistema no que nos tocou vivir e para elaborar a ‘filosofía da praxe’ que ten xerado falsas esperanzas a millóns de seres pensando que era posible saír da extrema pobreza e da ignominia. Pero xa existían precedentes cincuenta e nove anos antes de que estes dous ‘progres de salón’ escribiran un manifesto que cambio o rumo da historia. Non debemos esquecer ...

a Loli Mariño que nos ensinou o valor da ecoloxía nun tempo en que as pequenas cousas aínda nos soaban excéntricas Xoán Hermida Tiven a ousadía no ano 1997 de publicar un artigo en 'El Correo Gallego' onde se mencionaba por primeira vez en Galicia o termo ecosocialismo. En realidade aínda faltaban tres anos para que Joel Kovel e Michael Löwy publicaran o manifesto ecosocialista, pero iso non quere dicir que eu estivera a inventar algo novo, pois xa algunhas forzas políticas de Europa e social de Latinoamérica xa comezaban a utilizar esa denominación. Así que a ousadía se debía máis a que sendo eu o primeiro en utilizar esa terminoloxía sabia que ía a atoparme con dúas cuestións que no debate político se dan moito na nosa terra. A primeira é algo que se podería expresar na conceptualización 'iso é moi moderno, non ten nada que ver con nos’. A segunda, ligada á primeira, exprésase en algo así como ' Galicia é diferente, esa formulación pode valer para Catalunya ou Euska...

Jordi Calvo Bos días señores e señoras accionistas do BBVA, o meu nome é Jordi Calvo Rufanges e fálolles como membro do Centro Delàs de estudos pola paz en representación de diversos accionistas e da ‘Campaña BBVA sen armas’ integrada polas organizacións, Xustiza e Pau de Barcelona, o Observatorio da Débeda na Globalización e a Federación SETEM. A miña intervención é para mostrarlles que o BBVA é o banco español que máis inviste en armamento controvertido: armas nucleares, bombas de acio e armas de uranio empobrecido. O BBVA di ter unha normativa interna para limitar as operacións coa industria armamentística. É certo, pero de acordo coas nosas investigacións, sabemos que os fondos de investimento xestionados polo BBVA inclúen accións e bonos de 16 empresas que fabrican armas controvertidas, que o BBVA concedeu préstamos a 8 destas compañías desde 2006 e deu apoio a 4 delas na emisión de bonos e accións. Isto mostra que a súa normativa interna de financiamento do sector defensa non só ...

Xoàn Hermida Recoñezámolo. estabamos nos biosbardos! Dez anos de constante intoxicación conseguiron que mesmo aqueles que pensabamos que 'outro mundo é posible’ aceptaramos como interpretación do que estaba a ocorrer nos países árabes a versión interesada impulsada polos poderes políticos e económicos acompañado polos grandes ‘mass media’ e por unha pléiade de articulistas, comentaristas, tertulianos,... Pois non!. Non era o islamismo radical, nin tan sequera era o islam, o ‘ construtor ’ dunha nova sociedade para aqueles cidadáns fartos de ver como a súa dignidade e liberdade vese asoballada por sátrapas interpostos polos poderes do norte. Falamos de choque de civilizacións, pero no fundo estabamos a pensar en choques de relixións. E aínda que é evidente que hoxe tócalle ao mundo musulmán pasar a súa peculiar idade media que a Europa lle tocou padecer ata hai cinco séculos, a verdade é que a relixión islámica nunca tivo as contradicións que o cristianismo tivo coa ciencia. Outra c...