galizia ecosocialista

Xóan Hermida “Non se pode ser á vez Lenin e Castelao” A iniciativa coñecida coma Rolda de rebeldía é máis que apropiada nos tempos que corren, aínda que tamén, e sería desexable equivocarse, os seus froitos van ser escasos por varios motivos: - A falla de compromiso das forzas políticas (partidarias), un posible obxectivo da rolda. Unhas, porque a iniciativa non é deles, e unha parte do propio Encontro Irmandiño porque mira con recelo toda iniciativa que poña en entredito o seu actual “status quo”. - A falla de vertebración social galega organizada e con influencia social e incidencia institucional que podería demandar algún paso neste sentido. - Os recelos que unha iniciativa que xurda dunha estrutura partidaria pode xerar nun movemento social escaldado da instrumentalización, a maiores cando EI volve participar do estabilisment do BNG. En todo caso, como son un optimista no senso gramsciano do termo, vou tentar achegar algunhas reflexións a esta Rolda de rebeldía xa que é o máis int...

Xóan Hermida A Carme e Lidia, exemplos de compromiso Metidos unha vez máis en mobilizacións agrarias –e xa levamos así varios anos–, acordeime dun brillante artigo do semiólogo italiano Umberto Eco titulado “Ao diaño a clase obreira”. O artigo en cuestión comezaba: “Como se lle pode pedir que se recoñezca como clase, con problemas comúns, a quen, se é que aínda traballa, o fai cada vez menos xunto con outros, durante períodos cada vez máis curtos e ve o traballo non xa como algo que se respecta senón que se soporta?”. Rotundo e claro. Desde que Karl Marx e Friedrich Engels sentenciaran no seu manifesto que “os proletarios non teñen nada que perder (na revolución) agás as súas cadeas” levan mudado moitas cousas. A nova clase obreira de inicios do século XXI, complexa, plural e máis diversa ca a de hai 150 anos, ten que perder moitas cousas materiais: a casa (aínda que con carga a unha hipoteca ), o coche... e sobre todo unhas condicións materiais de vida que na medida en que as esta...

Xesús Alvaro Arceo Nos últimos tempos a palabra Austeridade, ata o de agora en desuso, repítese nos discursos políticos ata a saciedade. Comezou a ser usada reiteradamente por Feijoo en contraposición ao que el dicía que era a acción política do goberno bipartito. Tanto éxito tivo que agora tamén empeza a ser usada polo Goberno de ZP, que por un lado afirma sen rubor que a I+D nos sacará da crise e polo outro recórtalle un 15% aos orzamentos do 2010 para o Ministerio de Ciencia e Innovación. O discurso da austeridade empezou, se recordan, un pouco antes da campaña das eleccións galegas. Daquela falouse moito de coches, de mobiliario,... nun discurso que nunca se vira en Galicia. O curioso desa campaña é que o Bipartito renunciou a defenderse: case nin recordou que os gobernos Fraga non compraron un senón dous coches blindados. O Bipartito tampouco quixo acordarse de que a casa de Monte Pío, onde o PP se mostraba escandalizado pola instalación duns cristais, custounos aos contribuíntes ...

Esther Vivas O actual modelo de produción agrícola e gandeiro industrial contribúe a afondar na crise ecolóxica global cun impacto directo na xeración de cambio climático. Aínda que a primeira vista non o pareza, a agroindustria é unha das principais fontes de emisión de gases de efecto invernadoiro. Así o puxo de relevo a campaña “Non te comas o mundo”, no marco das mobilizacións destes días con motivo da reunión das Nacións Unidas en Barcelona sobre a mudanza climática, previa ao crucial cume de Copenhague (COP15) en decembro onde debe aprobarse un novo tratado que substitúa ao de Kyoto. Segundo a campaña, entre un 44 e un 57% das emisións de gases de efecto invernadoiro son provocadas polo actual modelo de produción, distribución e consumo de alimentos. Unha cifra resultado de sumar as emisións das actividades estrictamente agrícolas (11-15%), da deforestación (15-18%), do procesamento, transporte e refrixeración dos alimentos (15-20%) e dos residuos orgánicos (3-4%). E é que non po...

Xoán Hermida As recentes eleccións celebradas en Alemaña e Portugal, así como as eleccións europeas ao parlamento europeo de xuño, teñen como titular a suba da dereita política, o cal demostraría que o pensamento neocon , a pesar da derrota de Bush, non foi derrotado ideoloxicamente, pero tamén ten suposto o xurdimento dunha esquerda antisistémica con relativa forza en varios países europeos. Nas eleccións celebradas este domingo 27 de setembro en Alemaña e Portugal e nas pasadas eleccións ao parlamento europeo, tres forzas políticas – Bloco de Esquerdas en Portugal, Europe Ecologie en Francia e Die Linke en Alemaña– irrompen con forza no escenario da esquerda, até hai ben pouco, desde a crise dos partidos comunistas iniciada na década dos setenta, dominado exclusivamente por forzas socialdemócratas, coa única excepción de Italia, onde o histórico PCI acabou emprendendo un proceso de transformación para ocupar un espazo socialdemócrata residualizado pola propia dinámica histórica it...

Xa sabiamos que unha das multiples características da globalización capitalista é a Mutacións das Ameazas . Por primeira vez existe a posibilidade real – fronte a posibilidade teórica de destrucción nuclear da guerra fría – de ameazas de destrución ecolóxicas como efecto invernadoiro ou a loita pola auga– ou sanitarias – SIDA, gripe do polo, vacas tolas, dioxinas,... – globais que fan saltar tódalas alertas. Ata tal ponto que algúns cientificos xa falan abertamente da sexta extinción que a diferencia das anteriores estaria provocada pola acción dun factor endoxeno: o ser humano. O proceso de agroindustrialización iniciado na década dos setenta no mundo rural, agravado nunha nova fase coa fusión empresarial entre empresas de produción e distribución coas farmacéuticas no inicio deste século, teñen significado entre outras cousas a posta en marcha dunha agricultura “sen agricultores” e unha alimentación mercantilizada que xenera alarmas sanitarias globais. O curioso é que son os xenerado...

Conmemorase o 70 aniversario da entrada das tropas nazis en Polonia que en termos militares supón a “casus belli” do inicio da chamada II Guerra Mundial. Unha vez mais, e xa ben sendo insultante, o revisionismo histórico e os medios de comunicación da globalización pretendennos convencer da igual responsabilidade de nazis e comunistas, alemáns e soviéticos do inicio da contenda. O pacto Ribbentrop-Molotov, perigosamente tacticista, ou o caracter dictatorial do réxime stalinista non pode servir de cortina de fume para ocultar a traizón dos gobernos occidentais á república española, a permisividade na absorción de Austria en marzo de 1936, a anexión dos Sudetes en setembro de 1936, aprobada en Múnich, e a posterior entrada en Praha en marzo de 1939. Tampouco poden silenciar o papel clave da cidadanía da Unión Soviética na victoria dos aliados, que cun maior número de baixas civís, foron os auténticos heroes que segundo Churchill: “destriparon as entrañas do aparato militar nazi”. Cabe re...

Xoán Hermida Estas notas non pretenden ser unha sesuda análise sobre a situación do galego. Fixéronse xa múltiples análises, interesantes algunhas e interesadas moitas, sobre a situación do galego. Son galego. Isto que indica unha expresión de pertenenza a un colectivo convértese nunha definición política cando se sitúa nunha conxuntura de exterminio e acoso a unha comunidade coa forza coa que se está a dar. Non son lingüista, aínda que creo que o debate do futuro do galego é fundamentalmente un debate político e, polo tanto, na miña concepción das cousas, é un debate que lle compete á cidadanía. Son optimista (no senso gramsciano do termo, sempre que isto non entre en contradición con ser galego), e iso a pesar de que o meu fillo é o único neno que fala galego entre case un cento de matriculados en infantil nun centro escolar de Pontevedra. Así que diante do balbordo organizado coa “imposición” do galego para facilitar o regreso do PP ao goberno da Xunta de Galicia só teño que dicir q...

Hoxe La Voz de Galicia publica un artigo de Santiago Rey Fernández-Latorre que máis que un editorial ( que sempre estivo ausente no rotativo coruñes ) poderiase considerar un manifesto. Parece incrible a relación de intencións de dito artigo, pois cabe recordar que é o mesmo rotativo que se xactaba de derrubar un goberno democrático en marzo pasado e fai un días recibiu máis de un millón de euros da "nova" administración autonómica. En fin. Xa temos un novo Polanco que salve a nosa democracia e o noso autogoberno. O señor Rey Fernandez-Latorre dixit: "Mañana cumpliré 71 años. Llevo cincuenta años en la nómina de La Voz de Galicia. He contribuido, en la medida de mis fuerzas, a la restitución de las libertades y la democracia, en cuya defensa me encontrarán siempre. Mano a mano con el mejor galleguismo de nuestra historia he trabajado para que Galicia viese reconocidos sus derechos. Esas nobles causas me arrostraron multas, incomprensión, presiones inenarrables. Pero g...

CASE DOUS MESES DESPOIS O GOLPE DE ESTADO EN HONDURAS, MICHELETTI SEGUE NO PODER, A COMUNIDADE INTERNACIONAL “LASSER FAIRE” ... E AS ONGDs SEGUEN DESAPARECIDAS A volta dos militares ao poder nun país de América Latina faise en condicións e circunstancias moi diferentes as que caracterizaron esta rexión na década dos 70 e 80. O impulso do modelo neoliberal a partir da década dos 90 serviu para crear as condicións para unha democratización da zona e construír un novo modelo político onde nos venderon que os militares xa eran parte do pasado. En realidade era así porque non existían alternativas antisistemicas na zona que puxeran en perigo a hexemonía do capitalismo ou do dominio norteamericano. A extensión de movementos socio-políticos acompañados de trunfos electorais en Venezuela, Bolivia, Ecuador,… teñen cambiado esta situación e volven a activar os mecanismos de intervención de USA na zona (non debemos esquecer que antes deste golpe houbera intentonas en Venezuela e Bolivia). Por ou...

Annie Leonard

Xoán Hermida Cando naceu o meu fillo unha amiga agasallounos cunha maleta onde meteu todos os medios escritos daquela data coa intención de que co tempo recordara cales eran as novas que estaban de actualidade durante aquela xornada tan importante para el. Obviamente as noticias que aparecían nos xornais daquel día estaban manipuladas ou mutiladas, e non todas aparecían en toda a súa dimensión e importancia, mesmo as había que non aparecían. Á fin e ao cabo xa sabiamos que as crónicas as determinan os poderes políticos ou económicos/mediáticos dominantes. Co tempo volvín reler aqueles xornais e, aínda que xa pasaron máis de seis anos, a situación de transparencia informativa non ten mellorado moito, máis ben o contrario. E digo isto porque os de xullo de 2003 non eran precisamente bos tempos para a lírica. A globalización xa impuxera a súa cerrazón informativa, intensificada pola guerra global contra o terrorismo internacional acabada de iniciar, onde soamente medios coma Al Yasira esc...

Xoán Hermida Nun artigo publicado en Vieiros tra-las eleccións autonómicas do pasado mes de marzo afirmaba que a derrota do BNG abre un proceso de incertidume, pero tamén apaixonante para a esquerda. E comentaba en dito artigo: “Pero equivocariámonos se a solución fose volver recrear o BNG (pre-Quintanista) sen sacar as conclusións dos erros do pasado e sen ter en conta as novas dinámicas existentes na Galiza de hoxe, moi diferentes ás de 1982. Seguramente, o proxecto resultante ten que ter un peso clave das persoas que hoxe, cunha actitude crítica, militan no BNG, pero sería un erro de dimensións históricas reducir a nova forza resultante a unha mera escisión que pelexe polo espazo electoral co BNG. O proceso de refundación da esquerda galega ten a súa masa crítica na esquerda social hoxe non afiliada ao BNG nin ao PSOE. Debera ser unha forza plural pero claramente antisistémica, e polo tanto, que constrúa unha táctica electoral ao servizo dun proxecto estratéxico de cambio. Nese sens...

Daniel Tanuro Este é um enorme desafio ao socialismo, mas uma revisão completa é desnecessária. Existe um conceito nos escritos de Marx que nos pode ajudar: o conceito de gestão racional do metabolismo social, das trocas materiais entre a humanidade e a natureza. De facto, as alterações do clima são precisamente o resultado da gestão irracional do metabolismo social: a economia mundial emite cerca de 10 gigatoneladas de carbono por ano para a atmosfera, o dobro da capacidade de absorção das florestas e dos oceanos.Construir uma alternativa não só socialmente racional mas também ecologicamente racional para este sistema irracional terá consequências vastas para o projecto socialista. O socialismo apenas faz sentido se o novo poder de produtores associados – outra definição clássica de socialismo – continuamente mas radicalmente substituir o sistema produtivo capitalista por um totalmente diferente, baseado num sistema energético diferente. Isto significa diferentes sistemas baseados em...

Xoan Carlos Carreira Por outra banda, a unidade, tal e como é entendida na maioría dos casos, é a resposta a unha necesidade conxuntural, un bo instrumento que axuda ás organizacións e institucións a conseguir obxectivos moi definidos e/ou a afrontar ameazas internas e, sobre todo, externas. Sen embargo a unidade parece un instrumento menos útil para as situacións de normalidade ou a consecución obxectivos matizábeis e variados.A unidade ou é libremente aceptada ou acaba rachando. Manter a unidade mediante a imposición é inxusto e insostible a longo prazo. Unha organización formada por persoas que se odian non está capacitada para construír nada e nela, a unidade é un sarcasmo inútil. Só unha organización onde exista compañeirismo e fraternidade pode contribuír a construír unha sociedade máis xusta e humana. Ver tudo o artigo en: http://www.vieiros.com/columnas/opinion/924/unidade-a-necesaria-convivencia-sempre

Xoán Hermida Sen necesidade de chegar aos penaltis e tras varias prórrogas perdeuse o partido de xeito contundente. A esquerda anticapitalista, altermundista ou ecosocialista non ten xa nada que facer no BNG (desde o meu punto de vista xa non o tiña hai tempo e era innecesaria a prórroga destes últimos anos que teñen desgastado o equipo). Pero por que se perdeu o partido: 1. Estratexia errada por parte do adestrador. Xa comentei nun artigo anterior, a raíz da derrota electoral das pasadas eleccións polo bipartito, que non era suficiente con refundar o BNG nos principios da asemblea constituínte de Riazor xa que as circunstancias políticas e sociais mudaran e porque ademais parte dos problemas que hoxe arrastra o BNG veñen, aínda que pareza incrible, das bases constituíntes –frontismo partidario en lugar de cidadán, nacionalismo ideolóxico en lugar de nacionalismo cívico, análise descontextualizada dunha Galiza europea...– 2. Fallos tácticos de formulación do partido. O partido que emp...

Coma as orquestras nos días de festa imos a probar os micros e as saidas de son. Este blog esta a proba. Quizais non chegue a poñerse en marcha. Dependera da proba de son. Namentras iremos deixando algunhas das cuestións basicas que imos abordar nel:Como construír un proxecto político nacional desde a esquerda nun páis con tan pouco arraigo do colectivo ? Porque as correntes imnovadoras da esquerda nos diversos lugares do planeta estrelanse contra o Paramo ou o Padornelo ? Como construir un movemento social antisistemico base estratéxica do cambio nun país onde os movementos sociais son minifundios de "boas intencións" ? Seguimos probando.